به نقل از «تقریب»

روایت مظلومیت حجاب

تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۱۵۲۸۷

به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، «حسن بیارجمندی» سرپرست دانشگاه مذاهب اسلامی شعبه گنبد کاووس با نوشتن یادداشتی با عنوان « روایت مظلومیت حجاب» به ابعاد مختلف مظلومیت عفاف و حجاب در کشور و موج سواری دشمن با استفاده از این موقعیت بدست آمده پرداخته است که متن کامل آن در ذیل می آید:

سرخط اصلی تحلیل های چند ماه اخیرم در خصوص آشوب های ریزومی پاییز ۱۴۰۱ به دهه ۶۰ و شبیه سازی بسیاری از طرح ها و برنامه های دشمنان و عناصر وابسته داخلی آنان علیه انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران بر می گردد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دلایل و مستندات چرایی آن در یادداشت های پیشین ارائه شده است و در این وجیزه نیازی به تکرار آن نیست.

یکی از این طرح ها و پروژه ها که در اسفند ۱۳۵۷ و بطور خاص در ۱۷ اسفند بروز و ظهور ویژه ای یافت؛تظاهرات یک گروه اقلیت علیه حجاب بود که با حضور میدانی و اقیانوسی باورمندان به عفاف و حجاب؛ نه در این مقطع بلکه در تمام این سال ها و مناسبت های دیگر ملی و دینی از جمله همه پرسی های دهه شصت، تمام انتخابات ها، راهپیمایی ها و تظاهرات ها، همچنین حضور در جبهه ها و پشت جبهه ها، سازندگی کشور و تمامی عرصه ها، یک روایت برای همگان در داخل و خارج از کشور عرضه داشتند که بانوان باحجاب حضور نمایان پررنگی در جبهه های انقلاب اسلامی دارند و این علت اصلی شکست ناپذیری آن است.

رهبر معظم انقلاب در بخشی از بیانات۱۳۹۲/۰۲/۲۱ در دیدار جمعی از بانوان فرهیخته‌ی حوزوی و دانشگاهی به این موضوع و نقشه راه آینده اشاره می نمایند :«زنان فعّالِ در جبهه‌ی انقلاب، یک روزی نقش‌آفرینی برجسته‌ای کردند -هم اندکی پیش از پیروزی انقلاب، هم در اوائل انقلاب، هم در دوران جنگ تحمیلی- و از خودشان حضور نمایانی نشان دادند؛ نگذارید حضور نمایان زنان فعّال در جبهه‌ی انقلاب کمرنگ بشود.» اما به هر دلیلی و هر پروژه ای در ۸ سال بین ۱۳۹۲ الی ۱۴۰۰ این راهبرد مورد اهتمام جدی قرار نگرفت و با وجود یک فضای پنج بعدی در بستر شبکه های اجتماعی بیگانه و در منطقه خودمختار فیزیکی_مجازی(مانوئل کاستلز) حضور نمایان(شناختی ادراکی) زنان خارج نشین ضد انقلاب پررنگ شد و در چنین فضایی بیگانه با بخش اندکی از زنان وابسته به جریان ۱۷اسفند ۱۳۵۷ شبکه شدند و تحت یک نبرد شناختی و ادراکی تحت حمایت سازمان های اطلاعات خارجی؛ این فضا را فتح ذهنی نمودند! و در پاییز  ۱۴۰۱ آشوب های ریزومی شناختی_ادراکی را در یک فضای پنج بعدی با حضور نمایان پررنگ آنان رقم زدند.

اما مسئله اصلی در حال حاضر این است که این فضای نبردهای پنج بعدی و ابعاد و اثرات آن نه تنها برای مدیران فرهنگی و اجتماعی و خاصه رسانه ای ناشناخته است؛ بلکه ناتوان از روایت گری شناختی از اقیانوس باور بیش از ۸۳ درصدی بانوان ایرانی مسلمان به عفاف و حجاب هستند! و در یک کلام امروز باید روایت از مظلومیت حجاب نمود.در حالی که رهبر معظم انقلاب در مورخه ۱۴۰۰/۰۹/۲۱ ضمن توصیه ای راهبردی ،نسبت به عواقب کوتاهی آن هشدار داده بودند:«شما روایت کنید حقایق جامعه‌ی خودتان و کشور خودتان و انقلابتان را. شما اگر روایت نکنید، دشمن روایت میکند؛هر جور دلش میخواهد؛ توجیه میکند، دروغ میگوید آن هم ۱۸۰ درجه خلاف واقع».

در حالی که در همین دیدار و در ادامه آن با اشاره به مجاهدت‌های حضرت زینب کبری (س) و تاکید بر «جهاد تبیین» چنین الگوی عملی را پیش روی همگان قرار می دهند: «این بزرگوار جهاد تبیین را، جهاد روایت را راه انداخت؛ نگذاشت و فرصت نداد که روایت دشمن از حادثه غلبه پیدا کند؛ کاری کرد که روایت او بر افکار عمومی غلبه پیدا کند».

امروز جای مرتضی آوینی ها و «گروه اقلیت متوکل خلاق» اش برای روایت فتح  و یک برنامه ثابت تلویزیونی برای روایت گری از حضور نمایان و پررنگ زنان در اقشار مختلف و در تمامی عرصه های اجتماعی حقیقتا خالی است و چون این اقیانوس روایت نمی شود؛طبیعی است که دشمنان آن‌طور که می خواهند روایت می کنند و از قطرات کشف حجاب تصویرسازی و از آن انگاره سیل و طوفان می سازند و بر اذهان جامعه جنگ زده شناختی ما تحمیل می کنند!

خاطره‌ ای از رهبر معظم انقلاب در اواسط دهه‌ی ۶۰ نقل می کنند که بی ارتباط با این فضای کنونی و رسالت ما نیست که: «مدیر وقت شبکه‌ی یک، آقای مهدی فریدزاده، ما(همکاران آقا مرتضی آوینی) را دید و گفت در جلسه‌ای که با آقا داشته است، ایشان پرسیده‌اند چرا دیگر «روایت فتح» پخش نمی‌شود. وقتی این نکته را آقای فریدزاده به من گفت، ما چون به‌لحاظ تشکیلاتی منسجم نبودیم، از این صحبت عبور کردیم. فکر نمی‌کردیم جدی باشد. تا اینکه به فاصله‌ی کمتر از یک سال، یک بار دیگر آقای فریدزاده به ما گفت که رهبر انقلاب از من پرسیدند پیام مرا به بچه‌های «روایت فتح» رساندی؟ چرا اقدامی صورت نگرفت؟ این را که شنیدم، به‌سراغ مرتضی آوینی رفتم و گفتم آقا چنین پیغامی داده‌اند... [آوینی] این موضوع را که شنید، تکان خورد و گفت باید کاری کنیم.» برادران و خواهران! باید کاری انجام بدهیم. بسم الله


 

منبع: تقریب

کلیدواژه: حضور نمایان ی انقلاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۱۵۲۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیامدهای بیست سال ممنوعیت حجاب در فرانسه و اسلام‌هراسی بی حد و حصر

به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب، روزنامه گاردین مقاله‌ای به قلم «رقیه دیالو» منتشر کرد که وی در این مقاله اظهار داشته است: در اوایل دهه اول قرن بیست و یکم تصمیم گرفتم به جنبش زنان پایبند بوده و به همین سبب، به پویش‌های زنان پیوستم و متقاعد شدم که سازمانی را پیدا کرده‌ام که از حقوق تمام زنان به طور برابر دفاع می‌کند. فرانسه در آن زمان به نام سکولاریسم در حق دانش آموزان مسلمان برای پوشیدن حجاب در مدارس لائیک دولتی تشکیک ایجاد می‌کرد.

در مارس 2004 پس از ماه‌ها بحث و مناقشه، پارلمان فرانسه به ممنوعیت حجاب در مدارس و منع تمام نمادها یا پوشش‌هایی که به شکل واضح به عنوان وابستگی و تعلقات دینی دانش آموز قلمداد می‌شود، رای داد.

این فعال زن می‌گوید: در آن زمان فکر می‌کردم که این مصوبه با حمایت گسترده محافل زنان روبه‌رو شده است از جمله گروهی که اکثریت آنها را سفیدپوستان تشکیل می‌دادند.

دیالو افزود: بسیاری از زنان سفیدپوست معتقد بودند که ماموریت آنها کمک به آزادی زنان و دختران مسلمان از نوع مشخصی از نظام پدرسالار مرتبط با اسلام است و همین رویکرد باعث شد که من آن گروه زنان را ترک کنم.

این نویسنده می‌گوید: من با این دیدگاه مبنی بر اینکه زنان مسلمان از نوعی سرکوبگری پدرانه رنج می‌برند و هیچ حق یا قدرت یا اراده آزادی در ارتباط با پوشیدن حجاب ندارند، موافق نیستم.

پرداختن به موضوع حجاب یک شیوه متعالی است
وی پرداختن به موضوع حجاب را به مثابه یک شیوه متعالی دانست و افزود: ما باید به آنچه زنان و دختران می‌خواهند پیش از تشریح تجربه خود از طریق عدسی سلطه فرهنگی گوش فرا دهیم.

این فعال ادامه داد: در مقاله‌ای یادآوری کردم که قانون سال 1905 که برای اولین بار اصل سکولاریسم در فرانسه تاسیس شد، حول تضمین آزادی بود که جدایی میان کلیسا و حکومت و آزادی انجام فعالیت‌های دینی از سوی شهروندان فرانسوی و احترام به همه شهروندان در برابر قانون صرف نظر از اعتقاداتشان را پایه‌گذاری کرد.

وی افزود: اما سال 2004 شاهد تحول بزرگی در فهم اصل سکولاریسم از طریق ملزم کردن استفاده کنندگان از مدارس دولتی به بی‌طرفی در خصوص دین یا حداقل پنهان‌کاری در خصوص اعتقاداتشان بود. آموزش تنها خدمت عمومی بود که قانون 2004 بر آن منطبق می‌شود.

این فعال زن فرانسوی گفت: این امر در چارچوب پس از 11 سپتامبر رخ داد که با افزایش تنفر از اسلام همراه بود و ایده ضرورت کنترل مسلمانان در فرانسه و حمایت نهادهای آموزشی دولتی از دانش آموزان مطرح شد، ولی اصل سکولاریسم به گونه‌ای توسعه یافت که افراد را وادار می‌کند عقیده خود را به عنوان یک مسئله کاملا  شخصی تبدیل کنند.

این نویسنده فرانسوی تاکید کرد: در حالی که قانون سال 2004 به عنوان ممنوعیت تمام نمادهای دینی از جمله صلیب‌های بزرگ مسیحی به تصویر کشیده شد، اما در حقیقت، اسلام را هدف قرار داد و بر این اساس، در طول بیست سال گذشته، درها را به روی اسلام‌هراسی بی‌حد و حصر گشود که بر ظاهر زنان و دختران مسلمان متمرکز شده است.

در سال 2023 میلادی، دولت ماکرون پوشیدن عبای(آستین بلند خاورمیانه‌ای الاصل) را در مدارس دولتی ممنوع اعلام کرد، بدون اینکه ابعاد آن را مشخص کند که این امر فضای زیادی برای مدارس فراهم کرد تا به صدور احکام ظالمانه بپردازند. چرا که شناختن تفاوت میان پیراهن بلند و عبا به سادگی ممکن نیست. بسیاری از دختران و زنان مسلمان، خود را با پیراهن‌هایی می‌پوشانند که در فروشگاه‌های لباس معمولی فروخته می‌شود، به همین سبب همان پوشش برای دختر ظاهرا مسلمان، ممکن است دینی قلمداد شود، اما اگر یک فرد غیر مسلمان همین لباس را بپوشد، اینگونه قلمداد نمی‌شود و قابل قبول می‌شود، اگر این، نژادپرستانه نیست، پس چیست؟

این نویسنده فرانسوی گفت علاوه بر مدارس، پوشاندن صورت در مکان‌های عمومی در سال 2011 ممنوع و غیرقانونی اعلام شد که به این قانون به عنوان هدف قرار دادن برقع اسلامی نگاه می‌شود.

وی ادامه داد که همزمان، ورزشکاران محجبه از تیم‌های ورزشی کنار گذاشته شده و از فعالیت ورزشی آنها جلوگیری به عمل آمد، آنها حتی از المپیاد پاریس 2024 هم کنار گذاشته شدند. در حالی که ورزشکاران زن فرانسوی نمی‌توانند در کشورشان حجاب داشته باشند، قوانین کمیته بین‌المللی المپیک به زنان کشورهای دیگر اجازه رقابت ورزشی با داشتن حجاب را داده است.

شرکت‌های خصوصی ملزم به سکولاریسم نیستند
نکته دیگر اینکه شرکت‌های بخش خصوصی همانند شرکت‌های دولتی ملزم به قوانین سکولاریسم نیستند، ولی آشفتگی به حدی است که بسیاری طوری رفتار می‌‎کنند که گویی دولتی هستند، همانطور که جنجالی در هفته جاری بر سر رفتار با یک کارمند محجبه در فروشگاه کفش در استراسبورگ رخ داد.

وی افزود: سکولاریسم که برای حمایت از آزادی طراحی شده، در حقیقت به ابزاری برای محدودیت و در تنگنا قرار دادن و تحقیر و طرد تبدیل شده است.

این فعال فرانسوی به اقدام فرانسه در برداشتن حجاب از سر زنان الجزایری در دوران استعمار خود در الجزایر اشاره کرد و گفت: ارتش فرانسه در دهه پنجاه قرن گذشته و در دوران استعمارگری خود در الجزایر، مراسم عمومی را برای برداشتن حجاب از سر زنان الجزایری برای تقویت آنچه تمدن خواند، برگزار کرد، برداشتن حجاب از سر زنان وسیله و ابزاری برای تاکید سیطره بر افراد مستعمره شده و بدن‌های آنها بود.

این فعال زن فرانسوی به ابعاد رفتارهای ظالمانه با مسلمانان در فرانسه و عدم تسامح با آنها اشاره کرد و گفت به عنوان مثال، درخواست یک مرد مسلمان برای پیوستن به پلیس به سبب نشانه‌ای در پیشانی‌اش که به سجده کردن وی اشاره می‌کرد، یا اخیرا فدراسیون فوتبال فرانسه تصمیم گرفت که بازیکنان مسلمان تیم ملی فرانسه در ماه رمضان حق روزه گرفتن ندارند، یا حتی مسئله ریش داشتن مردان مسلمان به چالش کشیده شد.

شمار روز افزونی از مسلمانان فرانسه را ترک می‌کنند
وی افزود: پیامی که خطاب به تمام مسلمانان در پس این اقدامات خصمانه نهفته است، این است که یا در جامعه ادغام و همانند آن شوید، یا خارج از آن بمانید و عجیب نیست که شمار روزافزون مسلمانان گزینه ترک فرانسه را انتخاب کنند.

این فعال زن فرانسوی گفت که پس از گذشت بیست سال از ممنوعیت حجاب، مدارس همچنان برای اجرای آن مبارزه می‌کنند، این در حالی است که بسیاری از مسلمانان به این اقدام به عنوان اقدامی نژادپرستانه و تبعیض آمیز نگاه می‌کنند که بارها سبب بروز تنش شده تا حدی که منجر به دخالت دولت شده است.

وی افزود: خبر مثبت این است که مسلمانان به ویژه زنان مسلمان طی بیست سال گذشته شیوه خاص خود برای مقاومت را یافته‌اند و سازمان‌هایی مثل «لالاپ» را تاسیس کرده‌اند که روایت‌ها درباره زنان مسلمان را به چالش می‌کشد و یا سازمان «مادران همه برابرند» که از حقوق مادران محجبه برای مشارکت در آموزش کودکانشان در مدارس و یا تیم فوتبال زنان محجبه تشکیل شده‌اند.